ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

  • Τέτανος.  Προκαλείται από βακτήρια πού παράγουν τοξίνη(clostridium tetani) τά οποία βρίσκονται στα περιττώματα των ζώων και στο χώμα όπου ζει το άλογο.Οι σπόροι των βακτηρίων αυτών υπάρχουν στο χώμα για χρόνια.Εισέρχονται στο σώμα από πληγές,εκδορές ή από τον ομφάλιο λώρο των νεογέννητων πουλαριών. Αν και δεν μεταδίδεται από άλογο σε άλογο ο τέτανος είναι συνεχής απειλή για τα άλογα.Συμπτώματα: μυική δυσκαμψία-ακαμψία,διατεταγμένα ρουθούνια,υπερευαισθησία,δυσκαμψία-ακαμψία ποδιών,προβολή τρίτου βλεφάρου. Όσο προχωράει η νόσος οι μύες του προσώπου σκληραίνουν (λόγω τετανικών σπασμών) και εμποδίζουν το ζώο να φάει και να πιει..Περισσότερο από το 80% των προσβεβλημένων ζώων πεθαίνουν. Όλα τα άλογα πρέπει να εμβολιάζονται ετήσια για τον τέτανο.Επιπλέον εμβολιασμοί χρειάζονται στις έγκυες φοράδες και τα πουλάρια.Μετά από πληγή χρειάζεται εμβολιασμός. Αντιτετανικός ορός γίνεται μόνο στα ανεμβολίαστα ζώα.
  • Γρίπη. Η πιο συχνή αναπνευστική νόσος του αλόγου. Οφείλεται σε ιό με υψηλή μεταδοτικότητα μέσω του αέρα(βήχας ,ρουθούνισμα). Ο ιός διατηρείται στο περιβάλλον 4-8 ημέρες. Συμπτώματα: βήχας , ρινικό έκκριμα, πυρετός, κατάπτωση, απώλεια όρεξης. Με την κατάλληλη θεραπεία τα περισσότερα άλογα αναλαμβάνουν σε 10 ημέρες. Αλλά μπορεί να έχουν συμπτώματα και για εβδομάδες, ειδικά εάν μπουν στη δουλειά γρηγορότερα από ότι πρέπει. Η γρίπη δεν είναι μόνο δαπανηρή ως αναφορά την θεραπεία, αλλά σημαίνει απώλεια χρόνου και το σημαντικότερο ταλαιπωρία του αλόγου. Ο ιός της γρίπης του ίππου συνεχώς αλλάζει και η ανοσία πού παρέχεται από τον εμβολιασμό είναι μικρής διάρκειας. Το εμβολιαστικό πρόγραμμα για την γρίπη πρέπει να καθοριστεί ανάλογα με την ηλικία,την χρήση και την περιοχή που διαβιώνει το άλογο από τον ιππίατρο.  
  • Ρινοπνευμονίτις. Προκαλείται από τον ερπητοιό τύπου(EHV-1) ή τύπου 2(EHV-2). Kαι οι 2 τύποι προκαλούν αναπνευστικά συμπτώματα, αλλά ο τύπος 1 προκαλεί αποβολές, θάνατο πουλαριών και νευρολογικά συμπτώματα(παράλυση). Άλογα που έχουν μολυνθεί μπορεί να παρουσιάζουν τα εξής συμπτώματα: πυρετό, απώλεια όρεξης, ρινικό έκκριμα, βήχα.Τα νεαρά άλογα πάσχουν συχνότερα από αυτούς τους ιούς. Η μετάδοση γίνεται με τον αέρα, την επαφή μέσω των εκκρίσεων, της ιπποσκευής και του νερού. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και μέσω σιωπηλών ή λανθανόντων φορέων.Οι φορείς αυτοί δεν παρουσιάζουν συμπτώματα
  • Κολικός. Όταν ένα άλογο κείτεται και κυλιέται συνεχώς στο έδαφος, έχει ανήσυχο βλέμμα ή προσπαθεί συνεχώς να κλωτσήσει ή όταν αρχίσει να ιδρώνει είναι πιθανόν να πάσχει από κολικό, μια ασθένεια που μπορεί να είναι θανατηφόρα. Ο κολικός μπορεί να προκληθεί από ξαφνική αλλαγή στη διατροφή του αλόγου, από προνύμφες ή από έμφραξη του παχέος εντέρου από συμπαγή μάζα τροφών. Θα πρέπει η στρωμνή στην οποία σταβλίζεται το άλογο να είναι καλή και παχιά ώστε να αποφευχθούν πιθανοί τραυματισμοί και ο ιδιοκτήτης θα πρέπει αμέσως να αναζητήσει τη βοήθεια ενός κτηνιάτρου. Μέχρι να έρθει ο κτηνίατρος θα πρέπει να βγάλει από τον στάβλο του αλόγου κάθε είδους τροφή καθώς και το νερό. Το άλογο θα πρέπει να περπατήσει χωρίς όμως να εξαντληθεί. Ανάλογα με το είδος του κολικού, ο κτηνίατρος μπορεί να χορηγήσει κάποια λιπαντική ουσία, όπως η υγρή παραφίνη ή κάποιο παυσίπονο ή μυοχαλαρωτικό. Ορισμένες φορές ενδέχεται να χρειαστεί χειρουργείο. 
  •  Η ενδονυχίτιδα. Είναι μια επώδυνη ασθένεια των ποδών, η οποία είναι αποτέλεσμα φλεγμονής στους ευαίσθητους υμένες της τρίτης φάλαγγας. Σε σοβαρές περιπτώσεις το άλογο ιδρώνει, τρέμει και γενικά νιώθει έντονη ενόχληση. Επειδή συνήθως τα μπροστινά πόδια προσβάλλονται περισσότερο από τα πίσω, το άλογο προσπαθεί να ανακουφιστεί από τον πόνο γέρνοντας προς τα πίσω, μετατοπίζοντας το βάρος του στα πίσω πόδια. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις το άλογο μπορεί απλώς να αλλάζει το βάρος από το ένα πόδι στο άλλο. Η ενδονυχίτιδα μπορεί να προκληθεί από οποιαδήποτε ασθένεια καταλήγει σε τοξαιμία. Η κατακράτηση υμένων μετά τον τοκετό στις φοράδες είναι συχνή αιτία, όπως ακριβώς και η υπερβολική κατανάλωση τροφής. Άλλη αιτία μπορεί να είναι το υπερβολικό τίναγμα. Το κύριο πρόβλημα της ασθένειας αυτής είναι η περιστροφή του οστού της τρίτης φάλαγγας, που προκαλείται από αλλαγές στη δομή του ποδιού. Η άκρη του οστού του πεντάλ που έχει περιστραφεί πιέζει το πέλμα το οποίο με τη σειρά του χάνει το φυσικό του σχήμα. Η άμεση θεραπεία από χειρουργό κτηνίατρο είναι απαραίτητη προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι μη αναστρέψιμες βλάβες που προκαλούνται στις οπλές στα πρώτα στάδια της ασθένειας. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιφλεγμονωδών και παυσίπονων ουσιών. Κυρίως χρησιμοποιείται Phenylbutazone. Σε πολύ ήπιες περιπτώσεις ο γιατρός ενδέχεται να συστήσει ελαφριά άσκηση με συραγωγέα για να τονωθεί η κυκλοφορία του αίματος στα πόδια. Διαφορετικά συστήνεται ανάπαυση. Το άλογο θα πρέπει να σταβλιστεί σε μια επιφάνεια από άμμο και τύρφη, η οποία προσφέρει καλύτερη στήριξη στα πέλματα και ίσως να χρειαστούν ειδικά πέταλα.
  • Τραυματισμοί στους τένοντες. Οι τένοντες του αλόγου, οι οποίοι μοιάζουν με σκοινιά που συνδέουν τους μυς με τα οστά, κινδυνεύουν λόγω της πίεσης που ασκείται στα πόδια του αλόγου ιδίως όταν πηδά εμπόδια με ταχύτητα. Περισσότερο ευάλωτοι είναι οι τένοντες των μπροστινών ποδιών. Οι τραυματισμοί στους επιπολής και εν τω βάθει καμπτήρες των φαλάγγων τένοντες (που διατρέχουν το πίσω μέρος των μετακαρπίων), στον υποστηρικτικό σύνδεσμο (που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το κάτω μέρος των μετακαρπίων) και στον check ligament που βρίσκεται κάτω από το γόνατο είναι συχνότερες και σοβαρότερες. Η αιφνίδια πίεση σχίζει τις ίνες του τένοντα, με αποτέλεσμα το άλογο να νιώθει πόνο, να θερμαίνεται και να πρήζεται το συγκεκριμένο σημείο. Θα πρέπει να φροντίσουμε αμέσως το τραυματισμένο πόδι βάζοντάς του πάγο ώστε να μειωθεί η συσσώρευση αίματος και υγρού στην τραυματισμένη περιοχή. Tα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν και το πόδι θα πρέπει να ακινητοποιηθεί μόλις το άλογο επιστρέψει στο στάβλο του, ενδεχομένως με τη χρήση νάρθηκα. Η ανάπαυση είναι η μοναδική μακροπρόθεσμη θεραπεία για τους τραυματισμούς στους τένοντες. Πολλά άλογα επιστρέφουν επιτυχώς σε εντατική προπόνηση μετά από ένα διάλειμμα δώδεκα έως δεκαοκτώ μηνών και έπειτα από μια σταδιακή και πολύ προσεκτική εκ νέου εισαγωγή στην άσκηση η οποία συμβάλλει στην ενίσχυση του κατεστραμμένου άκρου. 
  • Παράσιτα. Όλα τα άλογα φέρουν εσωτερικά παράσιτα. Αυτά μπορεί να είναι μεγάλοι στρόγγυλοι, μικροί στρόγγυλοι, ασκαρίδες, bots, τριχίνες, παράσιτα των εντέρων, παράσιτα των πνευμόνων και ταινίες. Είναι αδύνατο να εξαλειφθούν εντελώς τα παράσιτα από τον οργανισμό του αλόγου, αλλά η τακτική χορήγηση παρασιτοκτόνων βοηθά στην πρόληψη της υγείας του αλόγου. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για συμβουλές σχετικά με ένα κατάλληλο πρόγραμμα αποπαρασίτωσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου